De experimenten

Jill (ik-figuur) komt door het werk van haar man op Aruba terecht. Hier wil ze een nieuwe start maken na een slechte periode in Nederland. Haar man moet direct voor een paar weken op pad en laat Jill aan haar lot over. Ze komt in contact met de vrouwen van andere rijke Nederlanders, loopt borrels af en gaat een duikcursus volgen. Jill blijkt fysiek erg te lijken op een meisje dat onlangs is verdwenen en waarschijnlijk is vermoord. De duikinstructeur is verdachte geweest, maar dat weerhoudt Jill er niet van om veel met hem om te gaan. Jill raakt verstrikt in een net van bedrog en verleiding en ontdekt toevallig iets dat leidt tot de oplossing van de moordzaak. Het verhaal wordt achteraf verteld, wanneer Jill op zee drijft met een duikmaat en zij niet worden opgepikt door de duikinstructeur. Bewust? Wat is er werkelijk gebeurd? Wordt ze gered? Het verhaal is gebaseerd op de verdwijning van Natalee Holloway. Bewerking van het oorspronkelijke verhaal voor de serie Leeslicht, leesboeken in gewone taal voor volwassenen die moeite hebben met lezen. De hoofdstukken zijn kort, evenals de zinnen; ruime bladspiegel met afgeronde tekstblokken. Ook geschikt voor anderstaligen die Nederlands leren. Niveau volgens CEFR: B2. Met keurmerk Makkelijk Lezen. Duidelijke druk. - Voorzien van keurmerk Makkelijk Lezen.

Als Truitje Langhout (80) door een val haar heup heeft gebroken, gaat ze tijdens de revalidatie voor de afleiding bij een bejaardenkoor. Ze is geschokt als ze daar de vrouw ziet die haar zestig jaar eerder in het ongeluk stortte. Toen ze negen was, brandde het café van haar ouders af en kwam ze als enige overlevende in het weeshuis. Ze wordt op haar achttiende hulp voor dag en nacht bij een rijke familie in Bussum en wordt verliefd op de oudste zoon. Als ze van hem zwanger raakt, hoopt Trui dat hij met haar trouwt en niet met zijn bekakte verloofde. Maar Waldemar laat niets meer van zich horen, zijn verloofde valt haar aan zodat ze haar bijna voldragen kind verliest. Trui besluit wraak te nemen. Een met veel humor geschreven lichtvoetige schelmenroman over een vrouw die de rol van bejaarde niet accepteert. Heel spannend is het niet, maar wel heel prettig leesbaar, vooral voor de (vrouwelijke) 40+ lezer. Kleine druk..

Een roman geschreven door vier schrijfsters over avontuur, geheimen, vriendschappen en vele kilometers wandelen. Vier vrouwen gaan op wandelvakantie naar Italië onder leiding van een Italiaanse gids, Vincenzo. Ze hebben alle vier hun eigen motieven om deel te nemen aan deze tocht, maar willen allemaal het leven thuis ontvluchten. Zal het ze lukken om zich te ontdoen van het verleden en hun verwachtingen voor de toekomst bij te stellen? Geschreven in een vlotte, toegankelijke stijl.Marion Pauw (Tasmanië, 1973) is een bekende Australisch-Nederlandse schrijver, scenarioschrijver en columnist. Ze schreef meerdere boeken. Ze won eerder de prestigieuze Gouden Strop

De 12-jarige Caitlin heeft een hechte band met haar alleenstaande moeder die als havenarbeider werkt in Seattle. Ze wonen ver weg van school en haar moeder maakt lange uren dus iedere dag wacht ze na school – ze is gefascineerd door vissen - een paar uur op haar moeder bij het Seattle Aquarium. Daar ontmoet ze een oude man met wie ze vriendschap sluit en iedere dag na schooltijd praat en naar de vissen kijkt. Op school sluit ze een hechte vriendschap met een Indiaas meisje die uitgroeit tot een prille, eerste relatie. Maar als haar moeder achter haar vriendschap met de oude man komt en achter zijn identiteit, worden oude wonden opengereten en loopt het volledig uit de hand tussen Caitlin en haar moeder. Disfunctionele families, ontspoorde familierelaties en de soms gewelddadige gevolgen zijn ook in deze roman van Vann (1966) weer het hoofdthema. De natuur is minder aanwezig, op de vissen na die hier, net zoals in zijn sterke, meervoudig bekroonde autobiografische debuutroman ‘Legende van een zelfmoord’, weer een belangrijke rol spelen. Vann’s vierde roman en weer een topboek. Een in beeldende, krachtige taal geschreven boeiend verhaal met psychologisch goed onderbouwde, overtuigende karakters.

Dita Dorachova (Praag, 1929) kwam in 1944 in het concentratiekamp Auschwitz terecht. In haar barak richtte Fredy Hirsch een schooltje op. Boeken waren verboden door de nazi's, er mocht alleen gespeeld worden. De acht boeken waaruit de bibliotheek van het schooltje bestond waren dus levensgevaarlijk. Dita Dorachova bewaarde de boeken onder haar jurk. De Spaanse schrijver Antonio Iturbe kwam dit verhaal op het spoor in een boek van Alberto Manguel. Hij raakte gefascineerd, zocht Dorachova op en schreef deze gemakkelijk toegankelijke roman. Hij bleef daarbij dicht bij de feiten en bij de getuigenissen die hij gebruikte. Zijn bewondering voor Dorachova steekt hij niet onder stoelen of banken. Dat geldt ook voor zijn opvatting dat onderwijs en cultuur basisingrediënten zijn van de menselijkheid.

Een schrijfster raakt van slag nadat haar vriend, een getrouwde man met een gezin, een abortus voor haar heeft geregeld. Het bevestigt haar trauma als kind, het gevoel dat ze onzichtbaar moet zijn, dat ze niet mag bestaan. Tijdens half doorwaakte nachten schrijft ze dingen op maar ze herkent die niet als haar eigen aantekeningen. Ook wordt ze bezocht door een herinnering die ze niet kan plaatsen, het beeld van een man die haar als kind probeerde te wurgen. Ze gaat op onderzoek uit in het dorp waar ze opgroeide en waarover ze een succesvolle roman heeft geschreven, rond het waargebeurde verhaal over seksueel misbruik door een voorganger van de Evangelische gemeente aldaar. Haar gelovige ouders en het halve dorp nemen haar dat boek kwalijk. Geleidelijk komt ze achter de feiten over haar eigen roots. De speurtocht wordt beschreven als een work in progress van een schrijfster die halfhartig de regels voor het schrijven van thrillers toepast, met meestal sarcastische voetnoten bedoeld voor haar uitgever, lezers, recensenten en mensen die later een rolletje zullen spelen in het verhaal. Een bewust literair niet-correcte roman rond de speurtocht van een steeds hysterisch wordende schrijfster naar de diepe reden van een jeugdtrauma. Deprimerend én vermakelijk.

Een Noorse vrouw van middelbare leeftijd heeft een succesvolle carrière opgebouwd als kunstenaar in de Verenigde Staten, maar is door de aard van haar werk van haar ouders vervreemd geraakt. Dertig jaar later keert ze terug naar Noorwegen, in de hoop om terug te vinden waar ze naar verlangt.

Tweede roman van de auteur (1963) die in 2010 succesvol debuteerde met 'Parnassia'*. De thema’s zijn wederom een verstoorde moeder/dochterverhouding, communicatieproblemen en onverwerkte oorlogstrauma’s. De achtergrond wordt gevormd door de Jappenkampen en het verloren Indië. Een jong meisje uit Hoorn emigreert naar Nieuw-Zeeland om er een onbekende Nederlandse man te trouwen. Het huwelijk mislukt, Freya wordt verliefd op haar pianoleraar en is niet in staat om van haar kind te houden. Haar ontrouw komt uit en het jonge gezin keert in 1967 terug naar Nederland met de Achille Lauro (voorheen de Willem Ruys). De minnaar is echter ook aan boord en de echtgenoot besluit alleen met het kind terug te keren naar Nieuw-Zeeland. De nieuwe relatie loopt stuk en Freya blijft alleen achter in Nederland, met haar moeder die mondjesmaat over het verleden begint te praten. Vanaf 1971 maakt ze cruises met de Achille Lauro en loopt haar leven synchroon met dat van het schip. De roman heeft een opvallende manier van perspectiefwisseling tussen hoofdpersonage en schip - bekend geworden door de kaping in 1985 en de brand en ondergang in 1994. Mooie mix van feiten en fictie voor een groot publiek.